بررسی اطناب بسط در دو منظومة خسرو و شیرین نظامی و امیر خسرو دهلوی

منظومة خسرو و شیرین نظامی بهترین منظومة عاشقانة او و جزء بهترین داستان های عاشقانة شعر فارسی است. از رموز موفقیت آن، نحوة استفادة نظامی از عناصر داستان در این منظومه در قیاس با مقلدانش و دیگر داستان پردازان شعر کهن فارسی است. اگر اثر نظامی را با دیگر شاعرانی که در ادبیات کهن منظومه­های عاشقانه سروده­اند، مقایسه کنیم ارزش کار نظامی مشخص     می­شود. از جمله ویژگی های مثبت به کاربردن عناصر داستان در منظومة خسرو و شیرین نظامی پردازش عنصر لحن است که یکی از مصادیق اصلی این عنصر، استفاده از ایجاز و اطناب است. در این مقاله به بررسی اطناب بسط و دو مورد از آن یعنی اطناب بسط در وصف و دیالوگ، در خسرو و شیرین نظامی می­پردازیم و برای مشخص شدن ارزش کار نظامی برای خوانندگان محترم، نحوة استفاده از این عنصر در اثر نظامی را با خسرو و شیرین امیرخسرو دهلوی­- که به زعم بسیاری از پژوهشگران، بزرگترین مقلد خمسة نظامی است- مقایسه می­کنیم.